JAK ZATRUDNIĆ PRACOWNIKA W DANII?

Duński rynek pracy jest charakteryzowany przez silne organizacje pracodawców i pracowników. Pracodawcy, którzy zatrudniają pracowników w Danii, muszą uwzględnić kwestie związane z porozumieniami zbiorowymi, szkoleniami, zezwoleniami na pobyt oraz BHP. Większość pracodawców i pracowników jest związana z organizacjami reprezentującymi ich interesy. Ponad 80% zatrudnionych należy do związków zawodowych. Pracownicy zagraniczni i firmy zagraniczne działające na duńskim rynku pracy również mają możliwość przystąpienia do organizacji. W Danii każdy pracownik, w tym delegowany, ma wolność wyboru, czy chce należeć do związku zawodowego.

EOR

Jeśli chodzi o prowadzenie działalności gospodarczej w Danii, przedsiębiorcy muszą przygotować się na wysokie koszty, ryzyko biznesowe, duże obciążenia odpowiedzialnością oraz konieczność zachowania czujności. Rynek duński charakteryzuje się rozbudowaną strukturą przepisów, zarówno lokalnych, regionalnych, jak i globalnych. Dzięki usłudze EOR (Employer of Record) przedsiębiorcy mogą jednak uniknąć konieczności zajmowania się wszystkimi kwestiami związanymi z prowadzeniem firmy na własną rękę.

Czym jest EOR?

EOR to skrót od pojęcia „Employer of Record”, czyli zewnętrznej organizacji zajmującej się zarządzaniem pracownikami w innym kraju. Agencja EOR umożliwia firmie zatrudnianie pracowników zgodnie z lokalnymi przepisami i formalnie podlegających agencji, co pozwala przedsiębiorcom na rozszerzenie działalności na rynki zagraniczne bez konieczności zajmowania się kwestiami kadrowo-płacowymi samodzielnie. Zamiast tego, agencja EOR zajmuje się wszystkimi formalnościami, a przedsiębiorca może zarządzać swoją firmą z dowolnego miejsca na świecie. Rozwiązanie to jest korzystne z punktu widzenia finansowego, strategicznego i operacyjnego, gdyż pozwala zaoszczędzić czas, obniżyć koszty i nie wymaga tworzenia nowych struktur.

Jak zatr pr w D - EOR

Firma Uniqorm to przykład firmy oferującej usługi EOR, która specjalizuje się w tym od wielu lat. Firma ta zapewnia swoim zleceniodawcom wiedzę i doświadczenie, a także międzynarodową infrastrukturę. Firma Uniqorm spełnia swoje funkcje zgodnie z wymogami prawnymi i przepisami dotyczącymi zatrudnienia, płac i migracji pracowników. Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej https://uniqorm.com/pl.

Korzystając z partnerstwa z firmą EOR, rozwój własnego biznesu przebiega swobodnie, ponieważ przedsiębiorcy mogą pozostawić kwestie kadrowo-płacowe ekspertom. Model zatrudnienia EOR oferuje wiele korzyści, takich jak oszczędność czasu, mniejsze koszty, całkowitą kontrolę oraz zmniejszenie ryzyka biznesowego.

EOR umożliwia też przedsiębiorcom:

  • Uproszczenie procedur związanych ze wszystkimi postępowaniami administracyjnymi.
  • Zapewnienie pracownikom wynagrodzenia w koronach duńskich oraz świadczeń socjalnych, takie jak ubezpieczenie emerytalne i opieka zdrowotna.
  • Zmniejszenie ryzyka biznesowego.

Oferowanie pracownikom wynagrodzenia w ich walucie i zapewnienie świadczeń socjalnych eliminuje potrzebę zastanawiania się nad skomplikowanymi wymaganiami dotyczącymi wypłat zagranicznych oraz zabezpiecza pracowników, jednocześnie zmniejszając ryzyko biznesowe.

Współpraca z firmą świadczącą usługi EOR zazwyczaj rozwija się w następujący sposób:

  1. Pracodawca przekazuje informacje dotyczące pracownika, w tym okres zatrudnienia oraz wysokość wynagrodzenia.
  2. Firma świadcząca usługi EOR zajmuje się wszelkimi formalnościami, takimi jak nadanie numeru identyfikacyjnego, rejestracja i wizyta w biurze.
  3. W ostatnim dniu miesiąca pracodawca przekazuje informacje dotyczące czasu pracy pracownika.
  4. Pracodawca jest obciążany kwotą wynagrodzenia pracownika w złotych według kursu NBP.
  5. Po zarejestrowaniu przelewu pracownik otrzymuje wynagrodzenie w Danii.

Duński rynek pracy

Kiedy obcokrajowcy przyjeżdżający do pracy w Danii są pytani o to, co myślą o kraju i jego mieszkańcach, większość wyraża entuzjazm dla duńskiego rynku pracy. Z drugiej strony, wielu ma trudności z przystosowaniem się do kraju. Duńczycy uważani są za osoby zamknięte i trudne do dotarcia.

Partnerzy socjalni

Ważną rolę na duńskim rynku odgrywają partnerzy socjalni. Reprezentują oni większość pracodawców i pracowników, mają więc wpływ na określanie warunków pracy i płac w Danii. Warunki te są od bardzo dawna regulowane w ramach układów zbiorowych. Państwo nie ingeruje w ich regulacje, czego wyrazem jest brak ustawowej stawki płacy minimalnej. Układy zbiorowe są negocjowane pomiędzy organizacjami pracodawców a organizacjami związkowymi.

Rynek pracy oparty na porozumieniach

Na duńskim rynku pracy znajduje odzwierciedlenie solidarność, objawiająca się w „duńskim modelu”. Model, na którym opiera się duński rynek pracy, jest w Danii wyjątkowy i oznacza, że warunki pracy i płacy są regulowane przez dobrowolne porozumienia między związkami zawodowymi pracodawców i pracowników.

Ponieważ wynagrodzenia i warunki pracy są uzgadniane w układach zbiorowych, ramy współpracy między stronami na rynku pracy określa fakt, że umowa ramowa jest przedmiotem odwołania. W przypadku konfliktu w zakresie Układów Zbiorowych spory rozstrzygane są przez arbitraż lub przez sąd pracy. Cała struktura, zwana również „duńskim modelem”, oznacza, że duński rynek pracy jest uregulowany, a pracownicy i pracodawcy mają silny wpływ na swoje wynagrodzenie i warunki pracy.

Organizacja interesariuszy

Podstawą tego duńskiego modelu jest organizacja interesariuszy. Większość pracodawców jest zorganizowana w związki pracodawców, zajmujące się zarówno negocjacjami, jak i doradztwem. Około 80 procent duńskich pracowników należy do związków zawodowych, które gwarantują ich prawa i żądania. Członkostwo w związkach jest dobrowolne. Istnieją również opcje między różnymi związkami. Jednak w przeciwieństwie do wielu innych krajów duńscy pracownicy organizują się. Duński rynek pracy różni się od innych krajów UE przede wszystkim tym, że jest regulowany dobrowolnymi umowami pomiędzy organizacjami pracodawców i pracowników. Państwo nie ingeruje w umowy zawierane pomiędzy stronami na rynku pracy, o ile nie zaostrzają one warunków określonych prawem.

Świadczenie usług w Danii

Przedsiębiorstwa zarejestrowane w krajach UE mają prawo świadczyć usługi w Danii i delegować swoich pracowników. Aby móc to robić, muszą zarejestrować się jako płatnik podatku VAT w duńskim urzędzie podatkowym. Rejestracja powinna nastąpić nie później niż na 8 dni przed rozpoczęciem działalności na rynku duńskim.

Porozumienia zbiorowe a środowisko pracy

Państwowa Inspekcja Pracy ustala podstawowe zasady zapewnienia przyjaznego i prewencyjnego środowiska pracy. Układy zbiorowe mogą poprawić środowisko pracy. W przypadku porozumień zbiorowych zawieranych w Danii, pracodawcy i pracownicy mają wpływ na swoje warunki pracy i wynagrodzenia. Przykładem poprawy jest zobowiązanie pracodawcy do lepszego zapobiegania stresowi w miejscu pracy. W Danii brakuje specjalistów z niektórych branż, np. budowlańców, hydraulików, mechaników, spawaczy czy elektryków.

Duński rząd zawarł w krajowym planie działania na lata 2010-2020 4 priorytety w sprawie poprawy środowiska pracy:

  1. Zmniejszenie liczby wypadków w pracy.
  2. Redukcja hałasu, który może stanowić zagrożenie dla słuchu pracowników lub przeszkadzać w wykonywaniu zadań.
  3. Poprawa zdrowia psychicznego pracowników w miejscu pracy, co może prowadzić do zmniejszenia absencji z powodu chorób.
  4. Działania profilaktyczne mające na celu zapobieganie obrażeniom mechanicznym poprzez zachowanie właściwej postawy oraz stosowanie narzędzi w sposób przewidziany przez producenta.

Zdrowe warunki pracy

W Danii istnieje długa tradycja dbałości o zdrowe warunki pracy, która zakłada, że to środowisko pracy powinno być dostosowane do potrzeb i możliwości pracownika, a nie odwrotnie. Dlatego pracodawcy mają obowiązek zapewnienia bezpiecznego i stymulującego środowiska pracy dla swoich pracowników. Aby to osiągnąć, pracodawca i pracownik wspólnie tworzą politykę, która zapewnia najlepsze warunki pracy. Od czasu uchwalenia pierwszej ustawy o opiece społecznej w 1907 roku, państwo określa warunki i prawa do opieki społecznej, co przyczyniło się do lepszej ochrony pracowników w Danii.

Monitorowanie środowiska pracy

Środowisko pracy składa się z dwóch aspektów: fizycznego i psychicznego. Pracodawca ma obowiązek monitorować środowisko pracy, aby upewnić się, że jest ono zgodne z ustalonymi wymaganiami. Narzędziem wykorzystywanym do oceny środowiska pracy jest tzw. analiza miejsca pracy (VPA). Analiza ta opiera się na ocenie pracownika i jest zgodna z prawem. Przed wprowadzeniem zmian w pracy, VPA musi być weryfikowana. Aby monitorowanie środowiska pracy przebiegało prawidłowo, pracodawca musi poznać opinię pracowników, co pozwala na wczesne wykrycie i rozwiązanie problemów związanych z miejscem pracy.

Układ zbiorowy

W Danii partnerzy społeczni, czyli organizacje związkowe pracowników i pracodawcy, zwykle są w stanie omówić i rozwiązać wszelkie problemy związane z pracą w drodze wzajemnego porozumienia. Istnieje tam rozbudowany system oparty na porozumieniach, który pozwala na skuteczną współpracę między związkami zawodowymi, pracodawcami oraz rządem. Wymienione porozumienia dotyczą podstawowego poszanowania osiągniętych porozumień, co pozwala na wypracowanie korzystnych dla wszystkich stron rozwiązań. Dzięki temu systemowi problemy związane z pracą są rozwiązywane w sposób efektywny i szybki.

Układy zbiorowe z pracodawcami, którzy nie są członkami organizacji pracodawców

Związki zawodowe w Danii mają prawo do negocjowania układów zbiorowych z pracodawcami, którzy nie są członkami organizacji pracodawców. Porozumienie zbiorowe między indywidualnym pracodawcą a organizacją związkową najczęściej przybiera formę „układu zbiorowego pracy w zakresie przestrzegania układu”. Taki układ zobowiązuje pracodawcę do przestrzegania układu zbiorowego pracy, który obowiązuje w danym obszarze działalności. W ten sposób pracownicy mogą korzystać z podobnych korzyści, jakie otrzymują pracownicy zatrudnieni u pracodawców, którzy są członkami organizacji pracodawców. Dzięki temu układy zbiorowe są bardziej powszechne i mogą być zawierane z większą liczbą pracodawców.

Porozumienia w sprawie zawierania układów zbiorowych z pracodawcami zagranicznymi

W Danii wiele niezrzeszonych w związkach zawodowych pracodawców z nowych państw członkowskich UE w Europie Środkowej, działających w branży budowlanej, podjęło działania w celu zawarcia porozumień z duńskimi organizacjami związkowymi w sprawie układów zbiorowych. Takie układy zbiorowe mają zastosowanie do prac wykonywanych przez zainteresowane przedsiębiorstwa w Danii. Zazwyczaj zagraniczni pracodawcy przestrzegają już zawartych umów zbiorowych między związkami zawodowymi a duńskimi organizacjami pracodawców. Przed rozpoczęciem negocjacji, firmy zagraniczne mogą zasięgnąć porady odpowiedniej organizacji pracodawców. Dzięki temu zagraniczni pracodawcy działający w Danii mają dostęp do porozumień zbiorowych, które zapewniają takie same warunki pracy, jakie mają pracownicy duńskich firm, a także mają możliwość korzystania z pomocy w negocjacjach.

Jak zatr pr w D - porozum. zb

Przestrzeganie postanowień układu zbiorowego

Duński rynek pracy charakteryzuje się współpracą między partnerami społecznymi, a spory zbiorowe rozwiązane są zgodnie z uzgodnionymi zasadami. W ramach takiej współpracy partnerzy społeczni, w tym przedsiębiorstwa zagraniczne, zobowiązani są do przestrzegania postanowień układu zbiorowego. Zawarcie układu zbiorowego pracy przywraca spokój na rynku pracy, co skutkuje tym, że strajki i lokauty są zasadniczo nielegalne w okresie obowiązywania układu zbiorowego. Zazwyczaj to rozwiązanie nie powoduje większych problemów.

Co się dzieje w przypadku naruszenia postanowień układu zbiorowego?

Jeśli jedna ze stron układu zbiorowego pracy łamie postanowienia układu, może być zobowiązana do zapłaty kary pieniężnej. Wysokość kary może być uzgodniona przez strony podczas negocjacji lub ustalona dla jednej ze stron przez Sąd Pracy. Zawarte układy zbiorowe mogą być również przedmiotem sporów dotyczących ich interpretacji, w takich sytuacjach każda ze stron ma prawo złożyć wniosek o wszczęcie sporu interpretacyjnego przed specjalnym organem arbitrażowym ds. rynku pracy.

Przedstawiciele załogi

W systemie zbiorowych układów pracy w Danii obowiązują szczególne zasady dotyczące przedstawicieli załogi. Są to pracownicy wybierani przez innych pracowników zakładu pracy, którzy reprezentują ich oraz organizację związkową. Przedstawiciele pracowników są szczególnie chronieni przed zwolnieniem bez uzasadnionej przyczyny i posiadają formalne uprawnienia do negocjowania płac i warunków pracy oraz zawierania porozumień z pracodawcami. W celu ważności tych porozumień wymagana jest ich ratyfikacja przez odpowiednią organizację związkową.

Prawo do podjęcia sporu zbiorowego

W Danii związki zawodowe posiadają podstawowe prawo do negocjowania układów zbiorowych z pracodawcami oraz ich organizacjami. Wspierają to poprzez podejmowanie akcji protestacyjnych przeciwko pracodawcom, co odnosi się również do zagranicznych pracodawców, którzy delegują swoich pracowników do pracy w Danii.

Procedury dotyczące sporów zbiorowych nie są ustawowo określone, ale wykształciły się na przestrzeni lat z orzecznictwa Sądu Rynku Pracy. Zasadniczo, prawo związków zawodowych do podejmowania działań zbiorowych i solidarnościowych jest bardzo szerokie. Legalność takiego sporu zależy od tego, czy akcja odnosi się do pracy, która jest częścią normalnej działalności danego związku zawodowego. Nie jest jednak wymagane, aby organizacja związkowa miała członków w danym przedsiębiorstwie.

Strajki bojkoty i akcje solidarnościowe

Organizacje związkowe mają możliwość inicjowania sporów zbiorowych, w tym strajków, bojkotów i akcji solidarnościowych. W przypadku strajku, związek zawodowy nakazuje swoim członkom zaprzestanie pracy w objętym sporem przedsiębiorstwie. W przypadku bojkotu, związek zakazuje swoim członkom wykonywania pracy w objętym sporem przedsiębiorstwie. W przypadku akcji solidarnościowej, związek zawodowy lub inne związki zrzeszone w tej samej centrali związkowej wspierają spór pracowniczy, nakazując swoim członkom podjęcie strajku lub niepodejmowanie pracy w przedsiębiorstwie objętym sporem.

Pytania dotyczące legalności sporów zbiorowych mogą być kierowane do sądu pracy, który orzeka w specjalnym uproszczonym trybie. Podobnie jak związki zawodowe, organizacje pracodawców mają możliwość inicjowania sporów zbiorowych i mogą podejmować środki, takie jak lokaut i bojkot.

Lokalny oddział FOA

FOA to związek zawodowy składający się z 43 lokalnych oddziałów. Wstępując do związku, pracownik staje się częścią profesjonalnej wspólnoty zawodowej, która dba o jego interesy w zakresie negocjacji płac i warunków pracy, jak również odgrywa rolę w jego codziennym życiu zawodowym.

Lokalne oddziały związków zajmują się kwestiami zawodowymi w miejscu pracy, oferują mediacje w przypadku sporów, doradztwo w zakresie ubezpieczenia od bezrobocia (a-kasse) oraz kształcenia. Negocjują lokalnie, na przykład z pracodawcą, jeśli pracownik zostaje rekrutowany do pracy poprzez prywatną agencję zatrudnienia, a nie bezpośrednio przez gminę.

Lokalny oddział związku zawodowego służy również pomocą w rozwiązaniu praktycznych problemów, z jakimi spotykają się obcokrajowcy i nowi obywatele w Danii. Można uzyskać poradę dotyczącą znalezienia mieszkania i innych wyzwań związanych z przystosowaniem się do życia w społeczeństwie.

Jak zatr pr w D - FOA

Zdecydowana większość z 200 tys. członków pracuje w służbie publicznej, w tym:

  • Opiece nad dziećmi
  • Opiece nad pacjentami w szpitalach i domach opieki
  • Utrzymanie gotowości operacyjnej, np. gaszenie pożarów
  • Zapewnienie opieki i usług dla osób starszych i niepełnosprawnych
  • Prowadzenie autobusów
  • Sprzątanie i gotowanie w szpitalach, domach dla osób starszych, szkołach i koszarach wojskowych
  • Monitorowanie i utrzymanie budynków

Obowiązki związku zawodowego

FOA ma 4 główne zadania, jeśli chodzi o jej członków:

  1. Zawieranie układów zbiorowych z organizacjami pracodawców w celu ustalenia wynagrodzeń i warunków pracy.
  2. Organizowanie i szkolenie przedstawicieli związków zawodowych w miejscu pracy, aby działali jako łącznik między związkiem zawodowym a poszczególnymi pracownikami w miejscu pracy.
  3. Reprezentowanie i dbanie o interesy swoich członków w odniesieniu do systemu politycznego.
  4. Udzielanie porad i wsparcia swoim członkom w zakresie wzajemnych porozumień w miejscu pracy, prowadzenia własnego życia zawodowego oraz rozwiązywania konfliktów z pracodawcami.

Przedstawiciel związków zawodowych – Tillidsrepræsentant (TR)

Przedstawiciele związków zawodowych są wybierani z grona zrzeszonych w związku pracowników, aby reprezentować ich interesy w miejscu pracy oraz w negocjacjach lokalnych. Pracownicy, którzy tworzą grupę co najmniej pięciu osób, mają prawo do wyboru przedstawiciela związkowego, który będzie ich reprezentował wobec pracodawcy. Przedstawiciele związków zawodowych cieszą się szczególną ochroną przed zwolnieniem oraz przed pogorszeniem swoich warunków pracy.

Przedstawiciele związków zawodowych pełnią funkcję łączników między miejscem pracy a związkiem zawodowym i są przez niego szkoleni. Jeśli jesteś zatrudniony przez agencję pracy tymczasowej i nie ma wybranego przedstawiciela związkowego, możesz skontaktować się z lokalnym oddziałem związku. Również pracownicy zatrudnieni na czas określony lub na godziny (powyżej 8 godzin tygodniowo) mają prawo do wyboru przedstawiciela związku zawodowego.

Wspólne umowy

Oprócz porozumień zbiorowych istnieją również ogólne umowy między organizacjami partnerskimi, do których należą związki zawodowe FOA i związki pracodawców. Tego typu umowy zawierają postanowienia dotyczące szeregu tematów powszechnie występujących w porozumieniach zbiorowych, takich jak:

  • Umowy o urlopach
  • Umowy dotyczące nieobecności związanych z rodziną (np. urlopu macierzyńskiego)
  • Umowy o reprezentacji związkowej

Umowy członkowskie

Większość pracodawców należących do związku FOA to pracodawcy sektora publicznego, ale w organizacji znajdują się również pracodawcy prywatni. Umowy o członkostwo z pracodawcami prywatnymi są indywidualne. Pracodawcy prywatni w większości przypadków przestrzegają układów zbiorowych dotyczących wynagrodzeń i warunków pracy, które zostały ustalone w umowie członkowskiej. Dodatkowe elementy umowy, takie jak kwestie zakwaterowania lub harmonogramu pracy, mogą być także omawiane. Jednakże, żadna umowa nie może pogorszyć warunków, które zostały wcześniej ustalone w porozumieniu zbiorowym.

Wszystko można wynegocjować

W trakcie negocjacji porozumień zbiorowych dotyczących pracy możliwe jest negocjowanie wszelkich warunków pracy, ale z reguły porozumienia te nie zawierają warunków mniej korzystnych dla pracowników niż przewiduje to prawo. Na przykład, przepisy dotyczące urlopu przewidują, że każdy pracownik ma prawo do pięciu tygodni urlopu, a organizacje zawodowe negocjują porozumienia urlopowe, które pozwalają pracownikom gminnym i regionalnym na sześć tygodni urlopu.

Praca w Danii

Wszelkie zasady dotyczące płac i pracy są ustalane w układach zbiorowych, które są formalnymi umowami określającymi warunki pracy dla pracowników w danym przedsiębiorstwie lub branży. Pracownicy są reprezentowani przez organizacje pracownicze w ramach układu zbiorowego, a pracodawca może reprezentować się sam lub poprzez organizacje pracowników.

W Danii można podjąć pracę na jednej z czterech zasad jako:

  1. Pracownik zatrudniony w duńskim przedsiębiorstwie to osoba, która pracuje na terenie Danii i jest oficjalnie zatrudniona w firmie zlokalizowanej w Danii.
  2. Delegowany pracownik zatrudniony w świadczącym usługi w Danii przedsiębiorstwie to osoba, która jest zatrudniona przez przedsiębiorstwo zlokalizowane poza Danią, ale tymczasowo pracuje w Danii, wykonując swoje obowiązki na rzecz danego przedsiębiorstwa.
  3. Osoba samozatrudniona, która świadczy usługi w Danii to osoba, która prowadzi swoją działalność gospodarczą w Danii i świadczy usługi na rzecz innych osób lub przedsiębiorstw, ale nie jest zatrudniona na etacie przez żadne z nich.
  4. Osoba samozatrudniona, która rozpoczyna działalność w Danii to osoba, która zakłada swoją firmę w Danii i rozpoczyna działalność gospodarczą, w tym świadczenie usług lub sprzedaż produktów.

Zakaz dyskryminacji

Prawo duńskie zawiera przepisy zakazujące dyskryminacji na rynku pracy. Te przepisy mają na celu ochronę pracowników przed dyskryminacją z powodu ich koloru skóry, rasy, religii, przekonań politycznych, orientacji seksualnej, wieku, niepełnosprawności oraz pochodzenia (narodowego, etnicznego, społecznego). Ochrona ta dotyczy wszystkich aspektów zatrudnienia, takich jak rekrutacja, okres pracy, zwolnienia i wypowiedzenia.

Jeśli pracownik doświadcza dyskryminacji, może bezpłatnie złożyć skargę do Rady ds. Równego Traktowania. Jeśli skarga zostanie uznana za słuszną, pracownik ma prawo do odszkodowania. Istnieje także możliwość skontaktowania się z Radą ds. Równego Traktowania, pisząc na adres Krajowej Komisji ds. Apelacji Społecznych: ast@ast.dk.

Zatrudnienie w Danii przez polską firmę

Praca taka odbywa się na zasadzie zlecenia. Znaczy to tyle, że przyjazd i pobyt polskich pracowników w Danii jest ograniczony czasowo w zależności od trwania konkretnego projektu realizowanego przez konkretną firmę. Aby rozpocząć pracę, należy spełnić niezbędne warunki:

  • Po pierwsze, firma realizująca zlecenie musi być obecna na polskim rynku od co najmniej roku.
  • Osoba zatrudniona do konkretnego zadania za granicą musi pracować w pełnym wymiarze godzin, a także posiadać co najmniej 1 rok przepracowany przed wyjazdem do Danii.
  • Minimalna stawka wynosić powinna 100-110 DKK za godzinę.
  • Pracownik nie może mieć duńskiego szefa, natomiast wykonuje polecenia swojego polskiego szefa.
  • Wszyscy pracownicy mają obowiązek przystąpić do grupowego ubezpieczenia zdrowotnego podczas pracy/przydziału do pracy w Danii.

Wyjazdy do pracy w krajach skandynawskich są popularne wśród Polaków, jednak nie wszyscy posiadają znajomość języka duńskiego, co może utrudnić dostosowanie się do pracy wymagającej kontaktu z Duńczykami. Mimo, że język angielski jest przydatny, wiele stanowisk pracy wymaga podstawowej znajomości języka duńskiego. Z tego powodu Polacy zazwyczaj zajmują niższe stanowiska związane z pracą fizyczną w Danii.

Pracodawca a układ zbiorowy

Jeśli pracodawca jest objęty układem zbiorowym, musi zapewnić wszystkim pracownikom takie same warunki pracy, jakie zostały określone w układzie. To oznacza, że osoby, które nie należą do związku zawodowego, pracują na tych samych zasadach, co pozostali pracownicy w danej firmie.

W Danii związki zawodowe mają możliwość wszczęcia sporu zbiorowego w celu zawarcia układu zbiorowego. Taki scenariusz miał miejsce w wielu przypadkach, dotyczących zarówno pracodawców duńskich, jak i zagranicznych. W przypadku pracodawców zagranicznych, spory zbiorowe występują często w sektorze budowlanym.

Zatrudnienie na okres przejściowy w Danii

Dania zdecydowała się na otwarcie rynku pracy dla pracowników z nowych krajów członkowskich UE jeszcze przed 1 maja 2004 roku. Jednak pracownicy z krajów Europy Środkowej mają obecnie dostęp do duńskiego rynku pracy tylko w ramach przepisów okresu przejściowego. W tym okresie obywatele krajów Europy Środkowej muszą uzyskać zezwolenie na pobyt i pracę, aby móc legalnie pracować w Danii.

Zezwolenie na pobyt i pracę

W Danii, Urząd ds. Cudzoziemców odpowiada za udzielanie zezwoleń na pobyt i pracę dla obcokrajowców. Organ ten skupia się na efektywnym i szybkim rozpatrywaniu wniosków o zezwolenie. Po uzyskaniu zezwolenia od Urzędu ds. Cudzoziemców, pracownik może rozpocząć pracę w firmie, ale przed rozpoczęciem pracy, firma musi poinformować urząd o zatrudnieniu danego pracownika.

Warunki przyznawania zezwolenia na pobyt i pracę w Danii:

  1. Wymiar zatrudnienia wynoszący co najmniej 30 godzin w tygodniu.
  2. Zatrudnienie musi podlegać zasadom określonym w układach zbiorowych lub zapewniać spełnienie wymogów pracy i płacy, jakie obowiązują w danym zawodzie.
  3. Pracodawca musi być zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego w Danii, zgodnie z wymaganiami określonymi w duńskiej Ustawie o opodatkowaniu dochodów u źródła ich powstawania.
  4. Pracodawca nie podlega legalnym sporom zbiorowym.

Zezwolenie na pobyt i pracę, które zostało udzielone pracownikowi, obowiązuje tylko w ramach konkretnego zatrudnienia. Pracownik nie może zatem podjąć innej pracy, chyba że uzyskał na nią zezwolenie od Urzędu ds. Cudzoziemców lub w przypadku przedsiębiorstw, które uzyskały zezwolenie z góry, bez powiadomienia Urzędu o zatrudnieniu. W przypadku, gdy pracownik chce przedłużyć zezwolenie na pobyt i pracę, musi złożyć wniosek co najmniej na miesiąc przed końcem ważności zezwolenia. W tym czasie pracownik może kontynuować pracę, o ile wniosek o przedłużenie zezwolenia na pobyt i pracę jest rozpatrywany przez Urząd ds. Cudzoziemców.

Pozwolenia na pracę i pobyt

Obywatele krajów skandynawskich nie potrzebują pozwolenia na pracę ani pobytu, aby pracować w Danii. Obywatele państw członkowskich UE/EOG również mogą swobodnie wyjeżdżać do Danii, aby podjąć pracę. Jeśli pracownik pracuje w Danii krócej niż trzy miesiące, nie potrzebuje pozwolenia na pracę ani pobyt, ale musi uzyskać kartę podatnika. Jeśli pracownik pracuje w Danii przez okres dłuższy niż trzy miesiące, musi uzyskać zaświadczenie o rejestracji. Obywatele spoza UE/EOG muszą ubiegać się o pozwolenie na pracę i pobyt. Jednakże osoby, które są zatrudnione przez co najmniej rok w trybie przejściowym, mogą zmienić miejsce pracy bez konieczności ubiegania się o zezwolenie na pobyt i pracę. W Danii praca bez pozwolenia jest nielegalna i stanowi przestępstwo.

Obecnie, osoby pochodzące z państw UE mają łatwiejszy dostęp do pozwolenia na pobyt w Danii, zwłaszcza jeśli mają ofertę pracy. Pracownicy z krajów sąsiednich i Europy Wschodniej często pracują w sektorze opieki nad starszymi osobami. W przypadku krajów skandynawskich, swobodny przepływ siły roboczej między nimi zawsze istniał. Duńskie prawo regulujące imigrację z krajów spoza UE również zostało złagodzone, co daje osobom z tych państw możliwość zamieszkania i podjęcia pracy w Danii.

Okres przejściowy a przedsiębiorstwa środkowoeuropejskie z krajów UE

W przypadku firm z krajów środkowoeuropejskich UE, które świadczą usługi w Danii, nie obowiązują przepisy okresu przejściowego. W związku z tym, obywatele tych krajów, którzy są oddelegowani do pracy w Danii, nie muszą ubiegać się o pozwolenie na pobyt w ramach okresu przejściowego. Jednakże, oddelegowany pracownik musi uzyskać zezwolenie na pobyt w kraju EOG/UE, jeśli przebywa tam dłużej niż trzy miesiące.

Delegowanie pracowników

W Danii delegowanie pracowników przez przedsiębiorstwa jest uregulowane przez przepisy Ustawy o delegowaniu pracowników. Przedsiębiorstwo, które deleguje pracowników, musi przestrzegać wymogów związanych z godzinami pracy, dniami wolnymi, bezpieczeństwem i higieną pracy oraz równym traktowaniem.

Jak zatr pr w D - oddel. warunki

Jeśli osoba delegowana jest rzeczywiście pracownikiem i pochodzi z jednego ze środkowoeuropejskich krajów członkowskich UE, praca pod pretekstem oddelegowania jest nielegalna, zarówno jeśli chodzi o pracodawcę duńskiego, jak i zagranicznego.

Wynagrodzenie w Danii

W Danii dochody są znacznie wyższe niż w Polsce, co oznacza, że pomimo wyższych cen na codzienne życie, po opłaceniu kosztów utrzymania, Duńczycy mają więcej pieniędzy w portfelu. W przeciwieństwie do innych krajów UE, duńskie prawo zabrania płacenia niższych wynagrodzeń obcokrajowcom. Pracownicy z Polski i innych krajów mają prawo do takiego samego wynagrodzenia za swoją pracę jak Duńczycy.

LØN UNREGNER – miesięczne wynagrodzenie brutto

UDBETALT – kwota netto

W duńskiej ustawie o delegowaniu pracowników nie ma przepisów dotyczących płac minimalnych, ponieważ w Danii nie ma ustanowionej płacy minimalnej. Wysokość wynagrodzenia jest zwykle uzgadniana w ramach układów zbiorowych, które są związane z różnymi rodzajami pracy. Pracodawca ma wolną rękę, jeśli chodzi o przystąpienie do układu zbiorowego ze związkiem zawodowym. Przedsiębiorcy zagraniczni muszą jednak pamiętać, że organizacje związkowe w Danii starają się negocjować układy dotyczące prawa pracy i płac. Zwykle organizacje związkowe nawiązują kontakt z przedsiębiorcą i proponują przystąpienie do układu zbiorowego.

W Danii obowiązuje porozumienie zawarte w 1992 roku pomiędzy ogólnokrajowymi centralami partnerów socjalnych, czyli duńską konfederacją związków zawodowych i duńską konfederacją pracodawców, które uznaje, że pracownicy delegowani z innych krajów UE powinni mieć takie same prawa do płacy i warunków pracy jak Duńczycy na podobnych stanowiskach. W większości dużych firm wykonawczych umowy zawierają klauzulę, na mocy której podwykonawcy są zobowiązani do wynagradzania swoich pracowników zgodnie z określonymi dla sektora budownictwa w Danii warunkami.

Konto bankowe

W Danii, aby otrzymywać wynagrodzenie, niezbędne jest posiadanie konta bankowego. Obcokrajowcy również mają prawo do otworzenia konta w duńskim banku. Aby to zrobić, należy przynieść ze sobą paszport lub dowód osobisty oraz potwierdzenie adresu zamieszkania w Danii. Wskazane jest, aby konto było również zarejestrowane w publicznym systemie płatniczym „NemKonto”, do którego administracja państwowa może wpłacać należne świadczenia socjalne czy zwrot podatku. Istnieje również możliwość przelania wynagrodzenia z duńskiego banku na konto za granicą.

Przedsiębiorca zagraniczny a negocjacje ze związkami

Jeśli przedsiębiorca z zagranicy nie chce negocjować ze związkami zawodowymi, ma prawo do takiego stanowiska. Alternatywnie, może dołączyć do duńskiej organizacji pracodawców, która również podpisała umowę zbiorową związaną z związkami zawodowymi. Członkowie tej organizacji mają dostęp do porad prawnych w trakcie negocjacji ze związkami zawodowymi.

Jakie są powszechne opinie o pracy w danii?

Pracodawcy w Danii doceniają zaangażowanie i pracowitość swoich pracowników oraz pozytywnie odnoszą się do obcokrajowców, zapewniając jednocześnie dobre warunki pracy. W Danii standardowy etat wynosi 37 godzin tygodniowo, jednak większość duńskich pracowników kończy pracę już w piątek o godzinie 12/13. Pracownicy nie muszą martwić się o zostanie na nadgodzinach, ponieważ firma zawsze najpierw pyta pracownika, czy może pozostać w pracy dłużej. Jeśli pracownik odmówi, nie będzie to stanowiło problemu.

W duńskich firmach hierarchia zazwyczaj jest niewidoczna, a szef lub lider grupy w razie potrzeby może pomóc w wykonywaniu zadań zwykłych pracowników.

Kary za nielegalną pracę

W przypadku nielegalnej pracy, odpowiedzialność ponosi nie tylko pracodawca, ale również pracownik. Za nielegalne zatrudnienie cudzoziemców pracodawca może zostać ukarany karą w wysokości 10 000 DKK miesięcznie za każdego pracownika spoza Danii, który nielegalnie pracuje w firmie. W przypadku okoliczności zaostrzonych kara może wzrosnąć do 20 000 DKK na osobę. Zarówno pracownicy, jak i pracodawcy mogą ponieść konsekwencje w postaci kary pozbawienia wolności, która może wynosić nawet do dwóch lat.

Samozatrudnienie w Danii

Obywatele UE mają prawo do założenia firmy w Danii i legalnego pobytu na jej terenie. Aby założyć firmę, przedsiębiorca musi zarejestrować ją w Głównym Urzędzie ds. Przedsiębiorstw i Spółek.

W przypadku osób wykonujących pracę na samozatrudnieniu, ale pozostających formalnie w stosunku pracy, określenie „ręce i nogi” jest stosowane. W celu zapewnienia legalności takiego zatrudnienia, duńskie władze kontrolują, czy osoba jest faktycznie samozatrudniona, czy jest pracownikiem. Jeśli ustalono, że osoba nie jest samozatrudniona, ale zatrudniona na umowę o pracę, obowiązują przepisy okresu przejściowego. Wykonywanie pracy pod pretekstem samozatrudnienia, gdy osoba jest faktycznie pracownikiem duńskiego lub zagranicznego pracodawcy, jest nielegalne.

Co warto wiedzieć o prawie pracy w Danii?

  • W kodeksie pracy nie ma ani jednego aktu regulującego zasady funkcjonowania w relacji pracodawca-pracownik.
  • Co cztery lata, w ramach współpracy Duńskiej Federacji Związków Zawodowych i Duńskiej Konfederacji Pracodawców, ustalane są zasady zatrudnienia.
  • Do związków zawodowych w Danii należy ok. 80% osób aktywnych zawodowo, mają więc silną pozycję.
  • Z ustalonych zasad wynika, że umowy o pracę muszą być zawierane na piśmie.
  • Czas trwania umowy i sposób ich odnawiania nie jest uregulowany zasadami.
  • Pracownicy funkcjonujący w systemie zmianowym mają prawo do dwóch dodatkowych godzin urlopu za 37 dni pracy, w zależności od podpisanej z pracodawcą umowy.
  • Nadgodziny są płatne osobno, często według stawki 50% za dwie pierwsze godziny i 100% za kolejne oraz dni świąteczne.
  • Urlop wypoczynkowy w wymiarze 5 tygodni rocznie przysługuje wszystkim pracownikom, niezależnie od sektora, w jakim są zatrudnieni.
  • Rok urlopowy w Danii trwa od 2 maja do 30 kwietnia następnego roku.
  • W przypadku, gdy pracownik nie przepracował całego poprzedniego roku, nabywa prawo tylko do części urlopowych dni.

Pracownicy a związki zawodowe

W Danii każdy pracownik ma prawo do wstąpienia do związku zawodowego. Jednakże, związek zawodowy jest w stanie pomóc w sporze dotyczącym warunków pracy i płacy tylko wtedy, gdy pracownik jest jego członkiem. W większości osób pracujących w Danii należy do jednego z wielu dostępnych związków zawodowych. Wybór odpowiedniego związku zawodowego zależy głównie od charakteru pracy, jaką dany pracownik wykonuje.

Czas pracy – limity

Dla pracowników powyżej 18 roku życia dyrektywa UE w sprawie czasu pracy określa następujące limity:

  • Dzienny okres odpoczynku musi trwać co najmniej 11 kolejnych godzin.
  • Maksymalna długość tygodnia pracy to 48 godzin, łącznie z nadgodzinami.
  • Każdego dnia roboczego trwającego dłużej niż 6 godzin przerwa. Jej długość zależy od jej celu, np. przerwa na lunch.
  • Pracownik nocny nie może pracować dłużej niż średnio 8 godzin w okresie 24 godzin.
  • Jeden dzień odpoczynku (24 godziny) w tygodniu, który musi być połączony z dziennym okresem odpoczynku. Pomiędzy dwoma dniami odpoczynku nie powinno być więcej niż sześć dni roboczych.

Urlop

Pracownicy oddelegowani do pracy w Danii są objęci przepisami dotyczącymi urlopów obowiązującymi w ich kraju ojczystym, ale ich prawo do urlopu oraz wynagrodzenie za czas urlopu musi być zgodne z przepisami duńskiej Ustawy o urlopach. To oznacza, że jeśli przepisy dotyczące urlopu w kraju pochodzenia pracownika są mniej korzystne niż w Danii, to mają zastosowanie przepisy duńskie.

Jeśli pracownik jest objęty duńskim układem zbiorowym pracy, to może mieć prawo do urlopu przewyższającego poziom gwarantowany przez ustawę o urlopach. Zgodnie z prawem duńskim, pracownik ma prawo do 25 dni urlopu w ciągu roku, bez względu na to, czy posiada prawo do płatnego urlopu.

Osoby, którym nie udzielono płatnego urlopu, nadal mają prawo do urlopu bezpłatnego. Pracownicy otrzymują 2,08 dnia płatnego urlopu za każdy przepracowany miesiąc w okresie od 1 września do 31 sierpnia roku rozliczeniowego. Urlop musi być wykorzystany w ciągu roku urlopowego od 1 września do 31 grudnia następnego roku. Wynagrodzenie za urlop może być równe regularnemu wynagrodzeniu miesięcznemu lub rekompensacie za urlop, która wynosi 12,5% wynagrodzenia za rok zarobkowy. Pracownicy mają prawo do trzech kolejnych tygodni urlopu głównego od 1 maja do 30 września.

Pracodawca ma obowiązek poinformować pracownika o wymiarze urlopu wypoczynkowego nie później niż trzy miesiące przed rozpoczęciem tego okresu. W przypadku pozostałych urlopów ten termin wynosi co najmniej miesiąc przed rozpoczęciem urlopu.

Równe szanse i równa płaca

Wszystkie firmy działające w Danii muszą przestrzegać duńskiej ustawy o równym traktowaniu i równych płacach.

Duńska ustawa o równym traktowaniu zapewnia równe traktowanie mężczyzn i kobiet w pracy.

  • W Danii, pracodawca nie może preferować jednej płci w momencie, gdy stanowisko pracy staje się wolne. Pracodawca również nie może dyskryminować pracownic ze względu na ciążę, poród lub urlop z nim związany.
  • Zgodnie z ustawą duńską dotyczącą równej płacy, mężczyźni i kobiety powinni otrzymywać równe wynagrodzenie za pracę o takiej samej wartości lub równej wartości.

Agencja pracy tymczasowej

Osoba pracująca jako zagraniczny pracownik agencyjny w Danii podlega pod duńską ustawę o prawach pracowników agencyjnych. Oznacza to, że jako pracownik tymczasowy ma prawo do takich samych warunków pracy jak zwykli pracownicy w firmie. Warunki te obejmują:

Jak zatr pr w D - Warunki pr
Umowa o pracę w Danii

W Danii, niezależnie od istnienia porozumienia zbiorowego, obowiązuje wymóg zgodnie z prawem, aby pracownik otrzymał umowę o pracę najpóźniej miesiąc po rozpoczęciu pracy.

W Danii, umowa o pracę musi zawierać następujące informacje:

  1. Nazwisko i adres pracodawcy oraz pracownika
  2. Identyfikację miejsca pracy. W przypadku, gdy praca jest wykonywana w różnych miejscach, należy podać siedzibę firmy lub adres pracodawcy.
  3. Opis stanowiska pracy, tytuł, stopień, stanowisko lub rodzaj stanowiska pracownika.
  4. Data rozpoczęcia pracy.
  5. Określenie czasu trwania zatrudnienia, jeśli jest to inna umowa o pracę niż umowa na czas nieokreślony.
  6. Prawo do urlopu oraz informacja, czy pracownik będzie otrzymywał wynagrodzenie za czas urlopu.
  7. Termin rozwiązania umowy przez pracodawcę lub pracownika lub przedstawienie zarządzenia w tym zakresie.
  8. Aktualne wynagrodzenie pracownika oraz informacje o dodatkowych składkach, takich jak składki emerytalne, mieszkanie i wyżywienie.
  9. Informacje na temat daty wypłacania wynagrodzenia.
  10. Czas pracy (dzienny lub tygodniowy)
  11. Informacje na temat obowiązujących umów regulujących stosunek pracy lub umów porozumień zbiorowych. W przypadku porozumień lub umów zawartych przez inne strony niż pracodawca, należy podać kim są te strony.

W przypadku nieznajomości języka, przed podpisaniem umowy o pracę w Danii warto skorzystać z usług tłumacza. Podpisywanie dokumentów, które są dla nas niezrozumiałe, jest nierozsądnym pomysłem, szczególnie w przypadku tak ważnego dokumentu jak umowa o pracę.

Edukacja i szkolenia pracowników

Dania to kraj, który kładzie duży nacisk na kształcenie i rozwój osobisty swoich obywateli. System edukacyjny zapewnia dzieciom i młodzieży wysokiej jakości i bezpłatne wykształcenie. Dorosłe osoby, niezależnie od swojego statusu materialnego, mają możliwość ciągłego podnoszenia swoich kwalifikacji zgodnie ze swoimi potrzebami i wymaganiami. W ten sposób Dania stara się zapewnić swoim obywatelom możliwość uczenia się przez całe życie.

Kwalifikacje

W Danii, kwalifikacje są bardzo ważne, a każdy pracownik powinien mieć odpowiednie wykształcenie dla swojego zawodu. Jednak, wykształcenie zawodowe nie jest obowiązkowe w sektorze publicznym.

Wprowadzenie

Przed rozpoczęciem pracy, zarówno przez agencję pracy jak i bezpośrednio przez pracodawcę, pracownik musi przejść wprowadzenie i nauczyć się języka duńskiego. Pracownicy mają również dostęp do szkoleń zawodowych.

Dlaczego warto nauczyć się duńskiego przed pracą w Danii?

Znajomość języka duńskiego może być bardzo korzystna, nawet jeśli nie jest ona wymagana w pracy. Przydatna jest na co dzień w codziennych sytuacjach, na przykład podczas wizyty w aptece czy pytania o drogę. W sektorze publicznym, dobre umiejętności językowe są szczególnie ważne, ponieważ praca z ludźmi wymaga dobrej komunikacji. Po rozpoczęciu pracy, pracownik będzie musiał uczestniczyć w intensywnym kursie języka duńskiego, jednakże sposób, w jaki pracodawcy radzą sobie z kwestią języka, jest różny.

Kurs języka duńskiego

Osoby, które przyjeżdżają do Danii z własnej inicjatywy mają kilka możliwości nauki języka duńskiego. Zgodnie z prawem duńskim, zagraniczni pracownicy, którzy legalnie mieszkają w Danii, mają prawo do bezpłatnej nauki języka duńskiego. Kurs na pewno zostanie zaoferowany nowemu pracownikowi z zagranicy w ciągu miesiąca od złożenia zapytania w gminie lub co najmniej miesiąca od otrzymania ich pesel/CPR-nummer.

Pracodawcy zatrudniający osoby z zagranicy często organizują możliwość nauki języka duńskiego wraz z wprowadzeniem. Sposób prowadzenia kursów jest mocno zróżnicowany. Niektóre z agencji rekrutacyjnych proponują naukę języka duńskiego przed wyjazdem, w kraju pochodzenia pracownika. Inni organizują intensywne kursy, odbywające się tuż po przyjeździe. Kursy mogą być prowadzone bez przerwy lub w połączeniu z kilkoma stażami.

W zależności od umiejętności językowych, można otrzymać jeden z trzech poziomów nauki języka duńskiego. Każdy kurs odpowiada 1,2 roku pełnowymiarowego kształcenia i może być prowadzony przez 3 lata w szkole lub w firmie. Dodatkowo, istnieje wiele innych kursów, które zakładają pewną znajomość języka duńskiego, na przykład profesjonalne kursy języka duńskiego w ramach programu szkolenia zawodowego (AMU), do których każdy ma dostęp.

Program Edukacji Zawodowej (AMU)

Program Edukacji Zawodowej (AMU) to system krótkich kursów kwalifikacyjnych, które są skierowane do pracowników o różnym stopniu wykształcenia i doświadczenia. Wszystkie kursy zawierają elementy praktyczne i teoretyczne, a sposób nauczania może być dostosowany do indywidualnych potrzeb i preferencji uczestników, w pełnym lub niepełnym wymiarze godzin. Większość kursów na AMU jest bezpłatna, jednak niektóre z nich wymagają opłat, np. w przypadku edukacji pedagogicznej lub w zakresie opieki zdrowotnej i społecznej.

Weryfikacja umiejętności

W Międzynarodowej Agencji Edukacji (IU) oferowane jest narzędzie, które umożliwia zweryfikowanie wykształcenia i doświadczenia zawodowego. Dzięki temu można ustanowić duński odpowiednik swojego wykształcenia i doświadczenia.

W niektórych zawodach w Danii, takich jak sektor zdrowia i opieki, wymagane jest posiadanie licencji na wykonywanie zawodu. Osoby pochodzące z kraju UE mają możliwość przeniesienia zezwolenia, ale dla osób spoza UE nie ma takich samych możliwości.

Wsparcie finansowe

Istnieje kilka możliwości otrzymania wsparcia finansowego podczas dalszej edukacji. Zależnie od poziomu kształcenia, można ubiegać się o rekompensatę finansową.

  • W ramach wstępnego kształcenia zawodowego przysługuje zasiłek dla ucznia /elevløn/. Osoby powyżej 25-go roku życia mają prawo do dodatku na przyuczenie do zawodu dla dorosłych /voksenelevløn/.
  • Podejmując szkolenie zawodowe w czasie pracy, otrzymuje się normalne wynagrodzenie.
  • Osoby bezrobotne mogą również wziąć udział w programie szkolenia zawodowego. W tym przypadku otrzyma takie same świadczenia od gminy. Podczas nauki w szkole średniej możesz mieć prawo do stypendium edukacyjnego (SU).

Miejsca pracy i szkolenia w usługach technicznych

Sektor usług technicznych to obszerna dziedzina, w której zatrudnieni są pracownicy wykonujący różnorodne praktyczne zadania na rzecz duńskiego społeczeństwa. W tym sektorze pracują między innymi dozorcy budowlani, ochroniarze, ratownicy oraz kierowcy autobusów. Ich zadaniem jest zapewnienie sprawnego funkcjonowania różnych usług publicznych, takich jak szkoły, transport, budynki, itp. Pracownicy sektora usług technicznych mają również częsty kontakt z osobami korzystającymi z usług publicznych oraz współpracują z innymi grupami zawodowymi, takimi jak nauczyciele czy asystenci obsługi.

Pracownicy zatrudnieni w tym sektorze mają możliwość rozwijania swoich umiejętności i kwalifikacji dzięki rozbudowanemu programowi kształcenia zawodowego (AMU), który oferuje wiele specjalistycznych kursów i szkoleń z zakresu sprzątania, utrzymania nieruchomości i bezpieczeństwa. Większość z tych kursów jest bezpłatna, a pracownicy mogą również ubiegać się o zasiłek na kształcenie dorosłych, który jest świadczeniem gminnym, jeśli ich pracodawcy nie wypłacają wynagrodzenia w okresie szkolenia.

Szkolenie podstawowe dla dorosłych (GVU)

Osoby z co najmniej 25-letnim doświadczeniem w danej branży i co najmniej dwuletnim stażem mogą wziąć udział w kursie GVU w szkole zawodowej z akredytacją. Wspólnie z szkołą opracowuje się program szkolenia odpowiedni do ich doświadczenia. W przypadku, gdy uczestnik nie otrzymuje wynagrodzenia w trakcie kursu, może ubiegać się o dodatek VEU, który jest świadczeniem przyznawanym przez gminę.

Szkolenie dla dozorców budynków

Dozorca budynku to osoba, która zajmuje się wieloma skomplikowanymi zadaniami, wykraczającymi poza tradycyjne pole rzemiosła. Zazwyczaj pracuje w szkołach, ratuszach, bibliotekach, domach opieki, salach gimnastycznych i basenach.

Dla osób poniżej 25 roku życia, istnieje możliwość podjęcia trzyletniego szkolenia w średnim szkolnictwie zawodowym, które składa się z naprzemiennych studiów i praktyk zawodowych. Po ukończeniu szkolenia, można rozpocząć pracę jako pomocnik technika utrzymania ruchu w budownictwie.

Szkolenie obejmuje 45 tygodni nauki, w tym komponent podstawowy, oraz 118 tygodni szkolenia w miejscu pracy. Jeśli osoba ma już odpowiednie doświadczenie zawodowe, okres szkolenia może być skrócony. Po dwóch tygodniach od rozpoczęcia szkolenia, dokonuje się oceny, jak wiedza praktyczna i teoretyczna wpłynie na czas trwania treningu.

Szkolenie na ratownika wodnego

Osoby zainteresowane pracą jako ratownik wodny w ramach służby technicznej mają możliwość odbycia specjalnego szkolenia obejmującego ten zakres czynności. Szkolenie to jest podzielone na trzy poziomy: asystenta ratownika medycznego, ratownika medycznego oraz ratownika medycznego ze specjalnymi kwalifikacjami.

Aby rozpocząć szkolenie na ratownika medycznego, należy spełnić określone warunki. Szkolenie trwa dwa i pół roku i składa się z połączenia kursów teoretycznych oraz szkolenia praktycznego. 41 tygodni to czas spędzony na kształcenie w szkole.

Warunki rozpoczęcia szkolenia

Osoba zainteresowana szkoleniem na ratownika medycznego musi mieć umowę szkoleniową z pogotowiem ratunkowym, prawo jazdy klasy B z minimum trzyletnim stażem oraz podstawowe szkolenie zawodowe lub inne wykształcenie pomaturalne trwające co najmniej jeden rok.

Dalsze kształcenie na ratownika medycznego

Aby móc podjąć dalsze kształcenie w zawodzie ratownika medycznego, konieczne jest posiadanie co najmniej 18-miesięcznego doświadczenia zawodowego jako asystent ratownika medycznego. Szkolenie trwa pięć tygodni i składa się z trzech tygodni nauki teoretycznej oraz dwóch tygodni szkolenia praktycznego w szpitalu i w karetce.

Dalsze kształcenie jako ratownik medyczny ze specjalnymi kwalifikacjamiAby kontynuować kształcenie w zawodzie jako ratownik medyczny ze specjalnymi kwalifikacjami, wymagane jest posiadanie co najmniej 18-miesięcznego doświadczenia w pracy jako ratownik medyczny. Przed rozpoczęciem szkolenia należy ukończyć ośmiotygodniowy moduł nauczania na odległość, a następnie można wziąć udział w pięciotygodniowym programie nauki, który składa się z części teoretycznej i praktycznej, trwającego łącznie dziesięć tygodni.

Szkolenie na pracowników ochrony

Pracownicy ochrony odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu poczucia bezpieczeństwa. Są gwarancją, że życie i mienie mieszkańców nie będą zagrożone, nie tylko w przypadku domów prywatnych, ale także firm, instytucji oraz budynków użyteczności publicznej.

Istnieją trzy sposoby na zostanie pracownikiem ochrony, zależne od wieku i doświadczenia:

  1. Osoby mające mniej niż 25 lat mogą podjąć 1,5 roku szkolenia w ramach ponadpodstawowego kursu edukacji młodzieży.
  1. Osoby mające powyżej 25 lat oraz posiadające doświadczenie zawodowe lub odpowiedni stopień naukowy, mogą przystąpić do specjalnego modelu nauki, który składa się z części teoretycznej oraz praktycznej.
  1. Osoby mające ponad 25 lat i co najmniej dwuletnie doświadczenie zawodowe w branży mogą wziąć udział w kursie podstawowym dla dorosłych (GVU).

Szkolenie dla kierowców autobusów

Warunkiem koniecznym do uzyskania pracy jako kierowca autobusu jest posiadanie odpowiedniego prawa jazdy. Jeśli osoba nie posiada prawa jazdy odpowiedniej kategorii, może szukać pracy u przewoźnika lub operatora autobusów, który zapewni odpowiednie szkolenie kierowcy.

Szkolenie na przewodnika ds. klimatu

FOA, we współpracy z AMU, zorganizowała program szkoleniowy na przewodnika ds. klimatu, który koncentruje się na obszarach w miejscu pracy, gdzie można poprawić efektywność energetyczną.

Agencja Edukacji Międzynarodowej (IU)

Agencja ta jest częścią Ministerstwa Nauki, Technologii i Innowacji i zajmuje się globalną mobilnością i współpracą edukacyjną. Agencja Edukacji Międzynarodowej (IU) zapewnia porady, wskazówki i wsparcie dla obywateli, instytucji, organizacji i przedsiębiorstw, a także ocenia zagraniczne kwalifikacje i udziela informacji dotyczących uznawania zagranicznego wykształcenia.

Przeniesienie stażu

Osoby z krajów UE, które są członkami funduszu dla bezrobotnych, mogą przenieść swój staż z kraju ojczystego do Danii. Należy pamiętać, że pracę należy podjąć w ciągu 8 tygodni od zakończenia ubezpieczenia od bezrobocia w kraju ojczystym, w przeciwnym razie traci się prawo do przeniesienia stażu. Po powrocie do kraju pochodzenia, można również w ten sam sposób przenieść swój staż z duńskiego ubezpieczenia od bezrobocia do swojego kraju.

Podatki, świadczenia i formalności w Danii

W Danii, podatki dotyczą każdej osoby pracującej niezależnie od pracodawcy. Niezgłoszenie deklaracji podatkowej traktowane jest jako przestępstwo i może skutkować postępowaniem karnym. Osoby spoza Danii również mają prawo do różnych ulg podatkowych. Ostateczna sytuacja podatkowa jest oparta na indywidualnej ocenie, dlatego warto skontaktować się z lokalnym urzędem skarbowym w celu uzyskania informacji na temat ulg podatkowych.

Karta płatnika podatków

Rozpoczynając pracę w Danii, obowiązkiem jest założenie karty płatnika podatków. Dokument ten wystawiany jest przez władze, a obowiązująca stopa podatkowa zależy od m.in takich czynników, jak:

  • Miejsce zamieszkania
  • Prawo do odliczeń
  • Warunki pracy

Wydanie karty podatkowej nie zakłada uzyskania zezwolenia na pracę. Jeśli osoba nie może przedstawić zezwolenia na pracę, Urząd Skarbowy informuje o tym Urząd do spraw Cudzoziemców, który sprawdza, czy zatrudnienie jest legalne, czy też nie.

Jak zatr pr w D - karta pod

CPR-nummer

Aby uzyskać numer CPR, który jest numerem identyfikacyjnym w rejestrze ludności w Danii, należy osobiście udać się do urzędu gminy z zezwoleniem na pracę i pobyt, paszportem oraz ewentualnie aktami małżeństwa i urodzenia dzieci. Warunkiem uzyskania numeru CPR jest posiadanie zezwolenia na pracę i pobyt lub zaświadczenia o miejscu zamieszkania.

Kto musi mieć nadany CPR-nummer?

  • Osoby z innego kraju skandynawskiego lub z UE muszą posiadać numer ewidencji ludności, jeśli zamierzają przebywać w Danii dłużej niż 6 miesięcy.
  • Osoby pochodzące z kraju spoza UE muszą posiadać numer ewidencji ludności, jeśli zamierzają przebywać w Danii dłużej niż 3 miesiące.
  • Urząd skarbowy ma prawo nadać numer identyfikacji podatkowej osobom, które nie kwalifikują się do tego, aby otrzymać CPR-nummer, ale mają w Danii interes podatkowy.

CPR-nummer zapewnia dostęp do karty podatkowej w Danii. Osoby, które mają adres zamieszkania lub przebywają przez co najmniej 6 miesięcy w Danii, muszą płacić podatki, niezależnie od legalności pobytu.

Świadczenia socjalne

Duński system opieki społecznej oferuje równy dostęp do świadczeń dla wszystkich obywateli. Osoby przebywające legalnie w Danii mają prawo do takich samych świadczeń jak wszyscy inni. W przypadku choroby lub utraty pracy bez ubezpieczenia należy skontaktować się z lokalnym urzędem gminy. Osoby delegowane do innego kraju UE lub EOG na okres do dwóch lat mogą zachować prawo do zabezpieczenia społecznego w kraju, w którym zwykle pracują, a także do świadczeń socjalnych w Danii, jeśli spełniają określone warunki.

Duński system opieki społecznej finansowany jest przez system podatkowy oparty na zasadzie, że osoby o wyższych dochodach płacą więcej na rzecz społeczeństwa. System opieki zdrowotnej obejmuje bezpłatną opiekę szpitalną, medyczną i nad osobami starszymi. Obywatele mają prawo do takich świadczeń jak opieka nad dziećmi, edukacja i emerytury.

Świadczenia rodzinne

Cudzoziemiec z dziećmi, pracujący i płacący podatki w Danii, ma prawo do otrzymania zasiłku rodzinnego. W przypadku, gdy zasiłek z kraju pochodzenia dziecka jest wyższy, nadal może on być wypłacany przez kraj pochodzenia dziecka do Danii. Aby otrzymać zasiłek, dziecko musi mieszkać w Danii i mieć numer CPR, a pracownik musi posiadać NemKonto. Jeśli dziecko mieszka w kraju pochodzenia, gmina dokona oceny, czy zasiłek na dziecko będzie wypłacany.

Opodatkowanie i pracownicy przygraniczni

Pracownicy przygraniczni, np. ze Szwecji i Niemiec, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Danii. W takim przypadku pracownik podlega pełnemu opodatkowaniu w swoim kraju, ale władze podatkowe w jego kraju mogą obniżyć podatek od części jego dochodu, która podlega opodatkowaniu w Danii. Jeśli dochód pracownika podlegający opodatkowaniu w Danii przekracza 75% jego całkowitego dochodu, może on ubiegać się o odliczenia z tytułu wydatków osobistych i rodzinnych na takich samych zasadach, jak osoba zamieszkała w Danii podlegająca pełnemu opodatkowaniu.

Odliczenia podatkowe z tytułu podróży służbowych i zawodowych

Firma może zwrócić pracownikowi wydatki związane z podróżami służbowymi jako świadczenie nieopodatkowane lub odliczyć je od dochodu podlegającego opodatkowaniu. Wysokość odliczenia zależy od liczby odbytych wyjazdów w ramach zatrudnienia i jest ustalana między pracownikiem a organem podatkowym.

Ulga podatkowa z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne zapłaconych w kraju ojczystym

Pracując zarówno w Danii, jak i w swoim kraju, pracownik przygraniczny może otrzymać ulgę podatkową w Danii z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne w kraju pochodzenia. Pracodawcy muszą poinformować władze w kraju pochodzenia pracownika o takiej uldze. Ponadto, pracodawcy są zobowiązani do odprowadzania 30% dochodu brutto pracownika jako składek na ubezpieczenie społeczne.

Pracownik w Danii – mieszkanie i życie codzienne

Jako nowy członek społeczeństwa Danii, automatycznie stajesz się jej obywatelem. Integracja w nowym kraju może być trudnym wyzwaniem. Znalezienie niedrogiego mieszkania w Danii może być skomplikowane, a ceny mogą znacznie się różnić w różnych częściach kraju. Bez względu na to, czy pracownik organizuje zakwaterowanie samodzielnie, czy pracodawca czy inwestor, obowiązują takie same przepisy.

Rynek mieszkań w Danii

Po otrzymaniu pozwolenia na pobyt i pracę w Danii, ważne jest uporządkowanie wielu rzeczy, aby zapewnić sobie wygodne funkcjonowanie na co dzień. Konieczne jest przede wszystkim posiadanie adresu zamieszkania, aby otrzymać bilet wstępu do Danii. Aby to możliwe, potrzebny jest numer CPR w rejestrze ludności, a także karta ubezpieczenia zdrowotnego i karta podatkowa.

Jako pracownik gminy, można skorzystać z możliwości wynajęcia mieszkania w gminnej spółdzielni użyteczności publicznej. Jednak gminy nie są zobowiązane do zapewnienia mieszkań osobom, które pracują i mają możliwość samodzielnego utrzymania się.

Pracodawcy prywatni mogą również oferować zakwaterowanie, a niektórzy organizują je przed przyjazdem pracownika do Danii. Warto jednak uważać na kwoty, które płaci się za takie zakwaterowanie, ponieważ zdarzały się przypadki zawyżania czynszu przez prywatne firmy. W przypadku podejrzenia, że zapewnione zakwaterowanie jest zbyt drogie lub w złym stanie, członek FOA może skontaktować się z lokalnym oddziałem w tej sprawie.

Podczas poszukiwania mieszkania do wynajęcia na rynku prywatnym, ważne jest mieć na uwadze, że może być wiele pułapek. W niektórych przypadkach konieczne jest opłacenie „dopuszczenia” do wynajęcia, co jest powszechne w innych krajach, takich jak np. Niemcy.

Samochody

Jeśli jesteś osobą z innego kraju skandynawskiego, możesz bezpośrednio korzystać z prawa jazdy w Danii. Jednakże obywatele UE muszą wymienić swoje prawo jazdy na duńskie prawo jazdy. Osoby spoza UE (poza Japonią, Koreą, Szwajcarią i Rosją) muszą zdać kontrolowany egzamin na prawo jazdy, obejmujący część teoretyczną i praktyczną, aby móc prowadzić samochód w Danii.

Jeśli przyjechałeś do Danii własnym samochodem, musisz ponownie zarejestrować swój pojazd z duńskimi tablicami rejestracyjnymi, jeśli przebywasz w kraju przez rok lub łącznie przez 365 dni w ciągu ostatnich 24 miesięcy. Urząd skarbowy decyduje o konieczności posiadania nowych tablic rejestracyjnych i wydaje je.

Integracja

Miejsca pracy oraz związki zawodowe dbają o to, aby zagraniczni pracownicy przystosowali się i zadowoleni byli ze swojego pobytu w Danii. W celu osiągnięcia korzyści i dostosowania się do duńskiego społeczeństwa, kluczowe jest przejęcie odpowiedzialności, poznanie kultury i szybka nauka języka.

Dobra płaca i warunki pracy nie zastąpią poczucia bezpieczeństwa na co dzień. Pracodawcy gminni, którzy zatrudniają pracowników z zagranicy, zdają sobie sprawę, że problemem jest brak integracji nowych pracowników i ich rodzin z lokalną społecznością. W wielu miejscach dokłada się starań, aby nowi pracownicy i mieszkańcy czuli się zaangażowani i byli gotowi do pracy z obcokrajowcami. Jednym ze sposobów na osiągnięcie tego celu jest mentorowanie nowych pracowników.

FOA ma plan działania dotyczący integracji cudzoziemców i działa na wielu różnych płaszczyznach. Jednym z celów jest zwiększenie działań informacyjnych dotyczących rekrutacji międzynarodowej. Integracja jest ważna w celu lepszego zrozumienia i usunięcia barier, które mogą pojawić się podczas adaptacji pracowników i ich rodzin w Danii.

Duńczycy często biorą udział w zajęciach sportowych, kulturalnych i społecznych. Przyjezdni pracownicy mogą dołączyć do stowarzyszenia lub grupy zainteresowań, aby poznać nowych ludzi.

Integracja z nowym społeczeństwem zawsze jest osobistym wyzwaniem i zależy od sposobu bycia i kultury. Kluczowe jest posiadanie otwartego umysłu, ciekawości i nieuprzedzonego podejścia do nowych rzeczy. Rozpoczęcie nauki języka duńskiego jest ważne, aby stać się częścią duńskiego społeczeństwa. Umiejętność dialogu jest kluczem do wspólnoty.

Szkoły dla dzieci

Przyjeżdżając z dziećmi do Danii, istnieją określone warunki, na których mogą one uczęszczać do przedszkola i szkoły:

  • Jeśli przebywasz w Danii dłużej niż 6 miesięcy, dzieci w wieku 7 lat i starsze mają prawo do obowiązkowej edukacji w Danii i mogą uczęszczać do szkół zapewnionych przez gminę.
  • W przypadku potrzeby, dziecku może być zaproponowana nauka języka duńskiego jako drugiego języka. W praktyce, dziecko zaczyna naukę w tzw. klasie przyjęcia, w której uczy się razem z innymi dziećmi z zagranicy, np. uchodźcami.

Nauka języka ojczystego dla dzieci

Jeśli w szkole w Danii jest 12 uczniów i nauczyciel o odpowiednich kwalifikacjach, to dzieci z krajów Unii Europejskiej mają prawo do nauki języka ojczystego. Niestety, nie zawsze jest możliwe zorganizowanie takich zajęć w gminie, w której dzieci mieszkają. W takiej sytuacji dzieci mogą zostać przeniesione do innej gminy, gdzie będą mogły uczyć się języka ojczystego. W wielu częściach kraju istnieją również płatne szkoły międzynarodowe jako alternatywa dla szkół publicznych.

Opieka nad dziećmi

W Danii, obcokrajowiec mający dzieci ma takie same prawa do opieki nad dziećmi i zajęć pozalekcyjnych jak każdy inny Duńczyk. Należy jednak pamiętać, że opieka nad dziećmi nie jest bezpłatna. W zależności od stanu cywilnego, można otrzymać różne dodatki do płatności, a w przypadku posiadania kilkorga dzieci, można uzyskać zniżki ilościowe. Aby uzyskać informacje na temat możliwości opieki nad dziećmi, należy skontaktować się z lokalnym urzędem administracji.

Urlop w przypadku choroby dziecka pracownika

  • Po 9 miesiącach pracy w Danii pracownik nabywa prawo do pełnego wynagrodzenia, jeśli jego/jej dziecko zachoruje i nie ukończyło 14 lat w pierwszym dniu choroby.
  • choroba wymaga hospitalizacji i obecności rodzica 24 godziny na dobę, pracownik ma prawo do 5 dni urlopu płatnego przez firmę.

BHP w Danii

W Danii, przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązują niezależnie od rodzaju wykonywanej pracy. Zarówno pracodawcy zagraniczni, jak i pracownicy zatrudnieni w Danii, są zobowiązani do przestrzegania duńskich przepisów dotyczących BHP i podlegają kontroli ze strony duńskiej inspekcji pracy, tak samo jak firmy duńskie. W przypadku naruszenia przepisów BHP, pracodawcy i pracownicy mogą ponieść konsekwencje finansowe lub karne.

Obowiązki pracodawcy w zakresie BHP

Zgodnie z obowiązkami pracodawcy w zakresie BHP, jest on zobowiązany zapewnić wszystkim pracownikom środowisko pracy, które jest bezpieczne i zdrowe, spełniające wymagania przepisów duńskich dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. W związku z tym, pracodawca musi dokonywać nadzoru nad pracą, aby upewnić się, że jest ona zorganizowana w sposób bezpieczny. W ramach tych obowiązków pracodawca musi również informować pracowników o zagrożeniach dla ich zdrowia związanych z pracą oraz szkolić ich w zakresie bezpiecznego wykonywania pracy.

Obowiązki pracowników w zakresie BHP

W zakresie BHP pracownicy są zobowiązani do przestrzegania instrukcji, na przykład dotyczących bezpiecznej pracy z maszynami lub substancjami niebezpiecznymi. Pracownicy muszą nosić odpowiedni sprzęt ochronny, taki jak rękawice, maski oddechowe, czy słuchawki, kiedy praca tego wymaga. Ponadto, pracownicy są zobowiązani do przyczyniania się do prawidłowego funkcjonowania systemów bezpieczeństwa, co oznacza, że nie wolno im zdejmować osłon ochronnych ani wyłączać wyciągów. W przypadku wykrycia jakichkolwiek niebezpiecznych usterek, pracownicy są zobowiązani do natychmiastowego poinformowania inspektora BHP firmy, przełożonego lub pracodawcy.

Organizacja BHP

Zgodnie z przepisami prawa, wszystkie firmy zatrudniające co najmniej 10 pracowników muszą powołać organizację BHP, której celem jest dbanie o codzienne bezpieczeństwo i higienę pracy. Organizacja ta składa się z przedstawicieli pracowników oraz kierownictwa.

W przypadku zakładów pracy zatrudniających mniej niż 10 pracowników, kwestie dotyczące BHP rozwiązuje się we współpracy pomiędzy pracodawcą a pracownikami. W lokalizacjach tymczasowych i mobilnych miejscach pracy, takich jak na przykład budowy, bezpieczeństwo w pracy musi być prawidłowo zorganizowane, jeśli w danym miejscu pracy pracuje więcej niż 5 osób.

Zgodność z przepisami dotyczącymi okresów wypoczynku

Zgodnie z ogólną zasadą, dzień pracy jest tak zorganizowany, aby zapewnić pracownikom co najmniej 11 godzin odpoczynku na dobę. Prócz codziennego odpoczynku, pracownicy muszą również korzystać z przynajmniej jednego dnia wolnego w tygodniu. Przestrzeganie przepisów dotyczących wypoczynku jest również obowiązkiem pracowników.

Rola inspekcji pracy

Duńska Inspekcja Pracy (UIP) jest organem rządowym, który ma za zadanie monitorować przestrzeganie duńskiego ustawodawstwa związanego z bezpieczeństwem i higieną pracy. UIP oferuje również porady dotyczące BHP dla firm. Przepisy BHP w Danii dotyczą wszystkich prac wykonywanych w kraju. Obowiązkiem pracodawców jest zapewnienie, że ich działalność spełnia wymagania prawne i jest odpowiednio nadzorowana. Pracownicy z kolei muszą przestrzegać przepisów dotyczących BHP. Organizacja BHP jest prowadzona we współpracy pomiędzy pracownikami a kierownictwem. Inspekcja Pracy monitoruje, czy zarówno firmy prywatne, jak i publiczne przestrzegają obowiązujących przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Inspekcje mogą być przeprowadzane zarówno w formie zaplanowanej, jak i niezaplanowanej.

Inspekcja pracy ma możliwość żądania zmiany warunków, które nie są zgodne z przepisami BHP. W przypadku niewywiązania się przez pracownika lub inne osoby z obowiązków wynikających z przepisów BHP, inspekcja pracy może podjąć różne środki, takie jak:

  1. Nakazanie zaprzestania działalności do czasu rozwiązania konkretnego problemu BHP.
  2. Nałożenie kary grzywny w trybie administracyjnym i powiadomienie policji o naruszeniu przepisów BHP przez pracodawcę lub pracownika.
  3. Nakazanie wprowadzenia odpowiednich zmian związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy w określonym terminie.
  4. Polecenie firmy zasięgnięcia porady u zatwierdzonego konsultanta ds. BHP i podjęcie odpowiednich działań naprawczych.

W razie pytań dotyczących środowiska pracy lub zasad delegowania pracowników, można skontaktować się z Duńską Inspekcją Pracy. Inspekcja może udzielać odpowiedzi na pytania dotyczące pracy z chemikaliami, aspekty psychospołeczne środowiska pracy i zapobieganie wypadkom. Można również skontaktować się z Urzędem, jeśli ma się podejrzenia, że firma naruszyła obowiązujące przepisy w miejscu pracy. W takim przypadku, Urząd może podjąć odpowiednie działania, włącznie z kontrolami i weryfikacją zgodności z przepisami.

Warunki narzucone przez prawo

Niektóre warunki pracy są narzucone przez ustawy i rozporządzenia przyjęte przez UE lub Parlament, np.

  • Ustawa urlopowa
  • Ustawa dotycząca bezpieczeństwa i higieny pracy

Najważniejsze przepisy BHP

  1. Maszyny muszą być obsługiwane bez ryzyka – Maszyny i narzędzia muszą być używane, naprawiane i czyszczone w taki sposób, aby nie naraża pracowników na ryzyko. Jeśli samo korzystanie z maszyny stwarza zagrożenie, należy je w jak największym stopniu zabezpieczyć. Urządzenia te muszą być wyposażone w wyłącznik bezpieczeństwa i instrukcję obsługi.
  2. Unikanie narażenia na kontakt z chemikaliami – Praca z substancjami i materiałami niebezpiecznymi musi być planowana i wykonywana sposób wykluczający niepotrzebnego narażenie. Pracodawca musi ustalić instrukcje obchodzenia się z niebezpiecznymi substancjami i materiałami oraz szkolić swoich pracowników w zakresie właściwych metod.
  3. Ryzyko fizyczne i ergonomia – Unikaj niepotrzebnego ryzyka fizycznego i niezdrowych pozycji pracy. Obowiązkiem pracodawcy jest zapewnienie odpowiednich pomocy technicznych, np. podnośników do worków i wózki.
  4. Ekspozycja na hałas – Średni poziom hałasu w ciągu dnia pracy powinien być zminimalizowany i nie przekraczać 85 dB.
  5. Narażenie psychiczne – Narażenie psychiczne może wystąpić we wszystkich rodzajach pracy ze względu na psychologiczne warunki środowiska pracy. Pracodawca musi być tego świadomy i podjąć odpowiednie działania.

Urządzenia socjalne

Pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom dostępu do urządzeń socjalnych, takich jak toalety, jadalnie, umywalki z bieżącą wodą ciepłą i zimną, szatnie i łazienki, nie tylko w stałych miejscach pracy, ale także na budowach i innych stanowiskach pracy. Jeśli miejsce pracy tego wymaga, pracodawca musi również zapewnić pracownikom pomieszczenia sypialne.

Ustawa o środowisku pracy

  • Wszyscy pracownicy pracujący w Danii muszą przestrzegać przepisów duńskiej ustawy o środowisku pracy.
  • Celem tej ustawy jest zapobieganie wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym.
  • Obowiązkiem pracodawcy jest zapewnienie bezpiecznych i zdrowych warunków pracy.

Pracodawca ma wiele obowiązków, w tym m.in. przekazanie pracownikowi instrukcji dotyczącej wykonywanej pracy. Pracownik ma obowiązek współpracować ze swoim pracodawcą w kwestiach bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nosić odpowiednie osobiste wyposażenie ochronne, które zostało dostarczone przez pracodawcę.

Co zrobić, jeśli ulegniesz wypadkowi w pracy?

Istnieją dwa rodzaje urazów związanych z pracą:

  • Wypadek przy pracy – jest wtedy, gdy osoba doznała urazu fizycznego lub psychospołecznego w wyniku nagłego wypadku przy pracy. Uraz może również wynikać z narażenia, trwającego do pięciu dni.
  • Choroba zawodowa – to choroba spowodowana pracą lub warunkami pracy. Choroba może być wynikiem pewnego rodzaju krótkotrwałego lub długotrwałego narażenia, na przykład słuch może zostać uszkodzony po wielu latach pracy w hałasie.

Wypadek przy pracy

W przypadku urazu pracownika w pracy, pracodawca ma obowiązek zgłosić wypadek firmie ubezpieczeniowej oraz duńskiej Inspekcji Pracy nie później niż dziewięć dni po zdarzeniu. Jeśli uraz uniemożliwił pracownikowi wykonywanie swoich obowiązków przez co najmniej jeden dzień poza dniem wypadku lub spowodował trwałe konsekwencje, musi zostać zgłoszony. W przypadku możliwości pozostawania na zwolnieniu lekarskim przez co najmniej pięć tygodni po wypadku, pracodawca ma obowiązek zgłosić wypadek w ciągu pięciu tygodni od jego daty. Nie jest konieczne zgłaszanie drobnych obrażeń, takich jak siniaki, które nie są trwałe. Firmy, które nie zgłaszają wypadków przy pracy, są karane grzywną w wysokości 5000 DKK za pierwszym razem, a następnym razem kara wyniesie 10 000 koron duńskich.

Choroba zawodowa

Jeśli pracownik uważa, że choroba może wynikać z pracy, powinien skonsultować się z lekarzem, który może uznać ją za chorobę zawodową. Lekarz powinien zgłosić chorobę jak najszybciej.

Szczególne okoliczności, w których pracownik powinien zgłosić wypadek przy pracy

Pracownik musi samodzielnie zgłosić wypadek przy pracy w przypadku, gdy pracodawca nie zamierza zgłosić wypadku lub gdy pracodawca zbankrutował. W takich przypadkach pracownik może sam zgłosić wypadek korzystając z elektronicznego systemu powiadamiania EASY.

Odszkodowanie

Aby mieć prawo do odszkodowania lub innej rekompensaty, nabyte obrażenia muszą kwalifikować się jako uraz zawodowy. Wypadek przy pracy lub choroba zawodowa będą uważane za uraz zawodowy tylko wtedy, gdy są spowodowane przez zaniedbania pracodawcy w Danii lub podczas pracy dla niego.

Choroby

Jeśli pracownik zachoruje, powinien jak najszybciej powiadomić o tym firmę. Zasady co do tego są określone w umowie o pracę. Ze względu na zwolnienie chorobowe w ciągu pierwszych 6 miesięcy zatrudnienia, zasiłek chorobowy otrzymuje się za pośrednictwem gminy. Miejsce zatrudnienia powinno pomóc w tym swojemu pracownikowi. Po 6 miesiącach pracy pracownik ma prawo do pełnego wynagrodzenia przez pierwsze 9 tygodni choroby.

Kontakt z przedstawicielem zakładu pracy

Jeśli pracownik doznał obrażeń w swoim miejscu pracy, zawsze powinien skontaktować się z przedstawicielem zakładu pracy, który mu pomoże.

Przedstawiciel ds. Bezpieczeństwa (SR)

W Danii, w firmach zatrudniających więcej niż 10 pracowników, wybierany jest przedstawiciel ds. bezpieczeństwa, którego zadaniem jest zajmowanie się kwestiami środowiskowymi w firmie. Jeśli wybór przedstawiciela nie nastąpi, funkcję tę pełni kierownik. Przedstawiciel ds. bezpieczeństwa jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ pracownicy mają możliwość rozmowy z nim w przypadku problemów zbyt ciężkiej pracy fizycznej lub psychicznej. Jeśli odpowiedź przedstawiciela nie jest zadowalająca, można skontaktować się z Inspekcją Pracy, która rozpatrzy skargę anonimowo i przeprowadzi wyrywkową kontrolę warunków pracy. Dania ma długą tradycję tworzenia i utrzymywania przyjaznego środowiska pracy, co wymaga zapewnienia dobrych warunków pracy, eliminacji ryzyka wypadków i urazów.

Ubezpieczenia w Danii

Osoba, która przebywa w Danii legalnie, ma takie samo prawo do ubezpieczenia społecznego jak każdy inny. Jednakże, trzeba pamiętać, że w przypadku obcokrajowców, muszą oni mieszkać w Danii przez łącznie siedem lat w ciągu ostatnich ośmiu lat, aby uzyskać prawo do otrzymywania świadczeń socjalnych lub zasiłków wprowadzających.

Ubezpieczenie na wypadek bezrobocia

Osoba, która straci pracę w Danii, może być uprawniona do otrzymania zasiłku dla bezrobotnych. Jednak w przeciwieństwie do innych krajów, ubezpieczenie na wypadek bezrobocia w Danii jest dobrowolne. Można wykupić ubezpieczenie w kasie ubezpieczenia na wypadek bezrobocia, zwanej „a-kasse”. Wiele kas jest powiązanych ze związkami zawodowymi.

Ubezpieczenie na wypadek bezrobocia

  • W Danii ubezpieczenie na wypadek bezrobocia jest dobrowolne.
  • Osoby, które chcą być ubezpieczone od bezrobocia, muszą ubiegać się o przyjęcie do duńskiej kasy ubezpieczeń – żądanie takie należy złożyć na piśmie.
  • Członkiem funduszu mogą zostać tylko osoby zatrudnione w Danii.

Osoby, które były zatrudnione w innym kraju UE/EOG mogą być kredytowane na okres ubezpieczenia, w Danii w celu spełnienia wymogów ubezpieczenia. W tym przypadku zainteresowani powinni:

  • Złożyć wniosek o przynależność do duńskiej kasy ubezpieczeń na wypadek bezrobocia nie później niż 8 tygodni po zakończeniu ubezpieczenia w kraju pochodzenia.
  • Pracować w Danii przez co najmniej 8 tygodni w okresie 12 tygodni.

Ubezpieczenie a obywatele krajów UE/EOG

Obywatele krajów UE/EOG muszą spełniać te same wymagania i mają takie same prawa jak Duńczycy, aby mieć dostęp do ubezpieczenia na wypadek bezrobocia w Danii. Podstawowym warunkiem jest to, że osoba pozostaje dostępna na rynku pracy w Danii. Obywatele środkowoeuropejskich państw UE muszą pracować przez co najmniej 12 miesięcy w pełnym wymiarze godzin w Danii, aby mieć prawo do zasiłku dla bezrobotnych.

Ubezpieczenie OC/NNW

Pracodawca musi wykupić ubezpieczenie wypadkowe dla pracownika, które chroni go w razie wypadku w ciągu dnia pracy. Pracownik powinien upewnić się, że jego pracodawca ma ważną umowę ubezpieczeniową. Można wykupić również ubezpieczenie gospodarstwa domowego lub ochrony NNW, a także ubezpieczenie w kraju pochodzenia.

Usługi zdrowotne

Dostęp do usług zdrowotnych jest związany z numerem CPR, który umożliwia korzystanie z tych usług tak samo swobodnie jak obywatelom Danii. Pracownicy przygraniczni również mogą korzystać z systemu opieki zdrowotnej, nawet jeśli nie mieszkają w Danii. Istnieje możliwość otrzymania specjalnej karty ubezpieczenia zdrowotnego, którą należy co roku odnawiać. Niektóre usługi zdrowotne są płatne, na przykład u fizjoterapeutów, kręgarzy i dentystów.

W przypadku utraty pracy

Osoby, które stracą pracę, mogą otrzymać zasiłek dla bezrobotnych, jeśli spełniły wymogi ubezpieczenia jako bezrobotny w ciągu ostatniego roku i pracowały w pełnym wymiarze godzin przez co najmniej 52 tygodnie w ciągu ostatnich trzech lat. Jeśli byłeś zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin, musisz wypracować odpowiednią ilość godzin, aby zakwalifikować się do otrzymania zasiłku dla bezrobotnych. Aby kwalifikować się do otrzymania zasiłku komunalnego, musisz być bezrobotny, ale zdolny i gotowy do podjęcia innej pracy.

Zwolnienie podczas szkolenia

Jeśli zostaniesz zwolniony w trakcie szkolenia, np. z powodu braku znajomości języka duńskiego lub różnic kulturowych, możesz otrzymać zasiłek przejściowy do trzech miesięcy, do czasu gdy będziesz mógł ponownie przystąpić do szkolenia lub praktyki.

Emerytura w Danii

Prawo do duńskiej emerytury nabywa się po 5 latach pobytu w Danii – nie muszą być to lata przepracowane. Wysokość duńskiej emerytury obliczana jest według wzoru:

Wysokość pełnej emerytury x liczba lat pobytu w Danii / 40 = wysokość przysługującej emerytury

Wysokość duńskiej emerytury

Obecnie osoby powyżej 65 roku życia w Danii mogą otrzymywać pełną emeryturę, której wysokość wynosi 13 250 DKK brutto miesięcznie dla osoby samotnej lub 9 780 DKK brutto miesięcznie dla osoby w związku. Jednak od 2022 roku wiek emerytalny zostanie podniesiony do 67 lat. Wysokość emerytury, jaką otrzymuje się po 5 latach pobytu w Danii, wynosi obecnie około 650-900 zł miesięcznie.

Wcześniejsza emerytura

Wcześniejsza emerytura to program emerytalny oferowany przez duński system ubezpieczeń od bezrobocia, umożliwiający częściowe lub całkowite wycofanie się z rynku pracy już od 60 roku życia. Aby skorzystać z programu, trzeba mieć co najmniej 30 lat członkostwa w funduszu ubezpieczeń od bezrobocia. To pojęcie jest rzadko spotykane poza Danią. Osoby, które nie spełniają tego wymogu, ale planują osiedlić się i pozostać w Danii w późniejszych latach, mogą zwrócić się do kasy ubezpieczeń od bezrobocia o informacje.